Jeszcze w latach sześćdziesiątych XX wieku przeważało sceptyczne podejście do możliwości rutynowego stosowania implantów zębów w praktyce klinicznej. Działo się tak przede wszystkim ze względu na fakt nieprzewidywalności efektów zastosowania wszczepów. Niestety, w wielu wypadkach ich zawodność utrzymywała się na niepokojąco wysokim poziomie.
Branemark i odkrycie osteointegracji
Przełomem w implantologii stomatologicznej okazały się odkrycia profesora Pera Ingvara Branemarka i wprowadzone przez niego pojęcie osteointegracji. Szwedzki naukowiec udowodnił, że implanty mogą być rozwiązaniem w pełni skutecznym , pod warunkiem jednak, że spełnione zostaną określone warunki. Są one konieczne, by z powodzeniem przebiegał proces osteointegracji – doszło do pełnego zakotwiczenia tytanowego implantu w kości. Badania wykazał y, że w przypadku żuchwy w 95 procentach przypadków powstanie trwałe połączenie między powierzchnią implantu a żywą tkanka kostną. Jeśli chodzi o kości szczęki, to 85 procent wszczepów podlegać będzie procesowi całkowitej osteointegracji.
Naukowy i kliniczny przełom, jakim było odkrycie mechanizmów osteointegracji spowodował, że na przełomie XX i XXI wieku implantologia zębów rozwinęła się i zaczęła być w pełni poważana jako metoda leczenia. Obecnie zabiegi wszczepiania implantów są jedną z najważniejszych procedur stosowanych w szeroko pojętej stomatologii.
Różne zastosowania dla implantów
Stosunkowo niedawno środowisko lekarzy i naukowców zaczęło w pełni zdawać sobie sprawę z całej gamy możliwości zastosowania implantów w procesie leczenia różnego rodzaju schorzeń. W obrębie jamy ustnej wszczepy stosowane są głównie jako substytut korzenia zębowego, do mocowania na nich uzupełnień protetycznych. Wiadomo jednak, że z równym powodzeniem implanty mogą być używane do ortodontycznego przemieszczania zębów czy protetycznego leczenia uszkodzeń w zabiegach chirurgii szczękowo-twarzowej. Istnieje także możliwość wykorzystania wszczepów jako zastępczych stawów w układzie kostnym.
Zaawansowane techniki regeneracji kości
Postępowi w dziedzinie implantologii towarzyszy rozwój rożnego rodzaju technik umożliwiających zwiększenie wolumenu kości , co służy bardziej stabilnemu kotwiczeniu wszczepu. Przykładem takich nowoczesnych procedur jest Sterowana Regeneracja Kości -ang. Guided Bone Regeneration (GBR). Umożliwia ona regenerację brakującej tkanki kostnej za pomocą specjalnych substancji kościotwórczych. Celem zabiegu jest odtworzenie odpowiedniej ilości i jakości tkanki kostnej, niezbędnej dla zabiegu wszczepienia implantu.
Nowoczesne systemy implantologiczne
Coraz częściej specjaliści są w stanie wszczepiać implanty niemal natychmiast po ekstrakcji zęba. Istnieją także nowoczesne procedury implantologiczne, takie jak natychmiastowa implantacja, wynalezione i z powodzeniem stosowane przez profesora Stefana Ihde. Szwajcar proponuje implanty bikortykalne, mocowane bezpośrednio do kości korowej, z pominięciem struktury gąbczastej. Dzięki temu implanty w 3 dni charakteryzuje wysoka biokompatybilność przy jednocześnie niskiej inwazyjności metody, nie wymagającej rozleglej interwencji chirurgicznej w obszarze jamy ustnej pacjenta.
Bibliografia:
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3057013
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4028797/
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4040931/